Het kan en mag gewoon niet allemaal goed gaan?!?

Wat is dat toch...dat er om zwangerschap zo'n waas hangt....van dat gewoon niet alles goed mag gaan...en dat als alles goed gaat (en je dat ook stralend antwoord als mensen je vragen hoe het gaat)...men je waarschuwt....pas maar op...het gaat nu allemaal wel heel goed...maar straks krijg je een huilbaby...huh?!?

Wanneer zijn we opgehouden (ik ben mijn zus dankbaar voor het niet vanzelfsprekend naar kinderen krijgen te kijken) om gewoonweg te genieten van onze zwangerschap? Een kwaaltje hier en een pijntje hier daargelaten....maar kom op!!! Het is een godswonder wat in ons plaatsvindt!!

Misschien mag ik mezelf ook wel heel erg gelukkig prijzen (ik ben ook wel uberdankbaar voor deze periode en vooral hoe ik hem doorsta....maar heb er al een hele zwangerschap aan burn-out op zitten....dus mag ik ook vooral genieten van het contrast?) met hoe ik me voel....en dat doe ik echt...en verder....pfffff....ik klim weer lekker op mijn roze wolk:)