Er is iets met 6 uur de laatste tijd...en nee; dat is niet de tijd dat mijn wekker veel te vroeg gaat of zo...maar dat is de afgelopen weken het tijdstip waarop ik wakker word in volle paraatheid....zo van...kom maar op...wat moet er gebeuren vandaag? En toch, weet ik dat als ik dan uit bed ga, om ook uit bed te blijven...ik te moe ben...want: geen 8 uur slaap voor moi...dan ben ik toch niet helemaal mezelf. Maar goed...er is niets aan te doen. Hoe kalm ik ook blijf (adem in, adem uit) en hoe ik ook probeer te verliggen (linker zij, rug, rechter zij)...niets helpt. Wakker...dan...heel stiekem en onhoudbaar....komen de gedachten in me op....en begint mijn organisatiedrang wakker te worden. Dat is het moment, dat ik weet...niets meer aan te doen! Waterkoker aan, theetje drinken...laptop aan...en nieuwsgierigheid bevredigen (mail, facebook, forum, www) Om dan vervolgens te genieten van de eenden en vogels die zo heerlijk ongestoord lawaai maken rondom het meer....de donkere onverlichte flat tegenover ons huis....de poes....die langzaam knabbelt op haar brokjes...en vriendlief...die zich nog een keer omdraait...ik hoop niet dat ik hem wakker maak....en langzaam....worden mijn oogleden weer zwaar....en hoop ik dat ik nog even mag wegdommelen....de dag is nog lang en actief:)
Wat geniet ik hier van....deze ongestoorde en intieme momentjes....met mezelf nog (zelfs de beeb is rustig en lijkt te slapen).....wetende....dat straks....heel eventjes nog maar (zeg nou zelf, 13 weken zijn zoooooo om) er altijd iemand bij is als ik mijn ogen open doe!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten